ගීතා පුංචි 27

( රුවී නංගි 3 කොටස)

"රේපිස්ට් ඇවිත් කෑම කනවා "යනුවෙන් රුවීගෙන් කෙටි පණිවිඩයක් ලැබුනි.ඈ තරහින්දො නැද්ද යන දෙගිඩියාවෙන් මා කුස්සියට යන විටත් ඈ කෑම මේසයට වාඩි වී නිර්මලා ඇන්ටි එවා තිබූ බත් කමින් සිටියා.නර්මදා ඇන්ටි විසින් එවා තිබූ බත් සහ ව්‍යංජන ඈ සිටි මේසය මතම තිබුණත් කෑමට පිරියක් නොවීය.ඊටත් වඩා මා හට නිහඩව මූනක්වත් බැලීමකින් තොරව සිටින රුවී දකිනා විට කෑමට අපහසු විය.උදෑනස පුංචි විසින් සකස් කල සැන්විච් ඉතිරිව තිබූ බැවින් එයින එකක් කා තව එකක් රුගෙන මා සාලයට පැමිණ සෝෆාවේ ඉදගත්තා.ටීවි එක දා ගැනීමට සිතුනත් එය දමාගැනීමට නැගිටීමට පවා මහත් වූ කම්මැලි කමක් දැනෙන්ට විය.ගෙනා සැන්විචයද ගිල දමා සිවිලිම දෙස බලාගෙනපකල්පනා කරන්නට විය.

"තමුසෙ කන්නෙ නෑනෙ නේද...බල්ලන්ට දානවා එහෙනම්"කඩහට ඇසෙන විට පියවි සිහියට ආ මා හට ඉදිරියෙ සිටගෙන සිටින රුවීව දිස්විය.ඒ වන විටත් ඈ සුදු ටීෂර්ටය හා යටි කයට පෑන්ටියෙන් පමණක් සැරසී සිටියා.

"මට කෝලම් බලන්න බෑ භාජන හෝදන්න ඕනි යද්දි අරන් යන්න.කන්නැත්තම් කියන්න"

"රුවී තාමත් තරහද"

"තරහයි තමා මනුස්සයො.ඒත් තරහා කාරයෙක්ගෙ.කෑම ටික උනත් නාස්ති කරන්න මං කැමති නෑ"

"රුවී තරහා වෙන්න එපා ප්ලීස්"

"කනවද නැද්ද...අන්තිම පාර හලො"

"මට කෑම එපා"

"යකෝ මේක පුදුම කෝලමක්නෙ...ඇයි දැන් තමුසේ නොකා ඉන්නෙ...තමුසෙ මට කරපුවට දුකට මමයි නොකා ඉන්න ඕනි හරි නම්"

"රුවී සොරි අනෙ...මට මොනා උනාද මන්දා"

"උනේ මොකක්ද දන්නැද්ද බබා....තමුසෙට අසහනෙ ඕයි...කෙල්ලක් පෙන්න බැරි එකෙක් වෙලා"

"රුවී.."

"ඇයි තමුසෙට ඇත්ත කියද්දි හරි අමාරුයි නේද..තමුසෙට නංගි ගැන එහෙම හිතුවෑකිද හලො"

"රුවී කිව්වනෙ මං හිතල කලෙ නෑ කියල"

"තමුසෙට හිතිලා නෙමෙයිද ඕක කෙලින් උනෙ...ඒ හලො නංගි දැක්කත් කෙලින් වෙනවද"

"රුවී ඕක ඇති අනෙ.හොද ළමයනෙ"

"ඇති නෑ.මම අම්මලාට කියනවා මේක නම්"

"රුවී අනෙ ප්ලීස් එපා....ප්ලීස්"

"හරි එහෙනම් තමුසෙගෙ ඕක මං හින්දා නග්ගා ගන්නෙ නැතුව ඉන්නවා නම් මම අම්මලාට නොකියා ඉන්නම්"තරමක කොළ එළියක් දල්වමින් රුවී කියන්නට උනා.

"ඒ කිව්වෙ "

"ඒ කිව්වෙද මං තමුසෙව ටෙස්ට් කරල බලන්න යන්නෙ දැන්.ආය් ඕක ⁣කෙලින් කර ගත්තොත් මම අම්මලට කියනවා"රුවී මාගෙ ලිගුව දෙසට දෑස් යොවමින් කිව්වා.

"නෑ රුවී ආයෙ එහෙනම වෙන්නෙ නෑ"

"ආයේ නෙමෙයි මට දැන් ඒක දැන ගන්න ඕනි.කලිසම ගලවලා ඔතනම ඉදගන්නවා..දැනටත් නැගලද දන්නෑ"

මොහොතක් කල්පනා කල මම කලිසම හා ටීෂර්ටය ගලවා දමා නිරුවතින් සෝෆා එක මත ඉදගත්තා.මාගේ වාසනාවට ලිගුව බයටම හැකිලී ගොස් තිබුනා.

"තමුසෙට මාව අල්ලන්න තහනම් හරිද..නිකමට හරි අතක් ගෑවුනොත් මම ⁣හයියෙන් කෑ ගහනවා.තව මැසේජ් එකකුත් ටයිප් කරල තියෙන්නෙ තාත්තිට යවන්න විතරයි තියෙන්නෙ හරි" කියමින් මා අසලට පැමිණි ඈ ඇගෙ ටී ෂර්ටය උනා දැමුවා.සිහින් සිරුරක් වුවද එහි රාගික බව සම්පූරණයෙන්ම දුටු එදවස අමතක නොවන සිද්ධියක් අදටත්.සිරුරෙන් කැපී පෙනෙන ලෙස උස්ව නෙරා නොතිබුණත් රුවීගෙ පියයුරු ඒ සිරුරට ප්‍රමාණවත් යැයි මට සිතුනා.සුදු පැහැති තනපටත් ඊටම ඔබින සුදු පැහැ පෑන්ටියත් කියා පෑවෙ සිය මව මෙන්ම නවීන විලාසිතාවට ප්‍රිය කරන කාමුක මවකගෙ කෙලිලොල් දියණියකගෙ ස්භාවයකි.

"මොකද මැජික්ද ආ"කියමින් ඈ මට පිටුපා තට්ටම් මා දෙසට දිගු කර ටිකක් ඉදිරිපසට නැමී මාදෙස බැලුවා.ඉන්පසු ඈ සිය පෑන්ටිය තට්ටම් මැදට රෝල් කරගනිමින් තට්ටම් පලු දෙක නිරාවරණය කර ඒවා මට පෙනෙන ලෙස පිරිමදිමින් මිරිකාගන්නට උනා.අපහසුවෙන් දරා සිටින්නට උත්සාහ කලත් ඈ අනතුරුව මා අසලට පැමිණ මට පිටුපා ඔඩොක්කුව මත වාඩි වෙමින් ඇගෙ තට්ටම් මාගෙ ලිගුව මත ගෑවෙන ලෙස සිය උකුල පද්දන්නට විමෙන් මාගෙ ලිගුව මටත් හොරා ප්‍රාණවත් විය.

"චතූ....ඊයා හලො තමුසෙ නම් හැදෙන් නෑ" මාගෙ ලිගුව ප්‍රාණවත් වී ඇති බව දැනීමෙන් ඈ මදෙස නොබලාම කිව්වාය.නැගිට පසෙකට වූ රුවී මොහොතක් මාගෙ ලිගුව දෙස බලා සිට ඇගෙ කාමරයට යන විටත් මා ඉමහත් වූ ලැජ්ජාවකින් සිවිලිම දෙස බලා උන්නෙමි.

මම නානකාමරයට වැදී නිරුවතින් සිතුසේ නාගන්නට වීමි.සිදු වූ දේවල් අමතක කර දමා සැහැල්ලු වීමට මට අවැසි විය. ගීතා පුංචිට අනුව ඉබේම ලබා ගන්නට තිබූ දෙයක් මා විසින් විනාස කර ගත්තාක් වැනි සිතුවිල්ලක් මා හට වද දෙන්නට විය.රුවී නංගිව පොළඹවා ගන්නට කල් නොගෙන ඉක්මන් වීම පිලිබදව මා විසින් මා කෙරෙහිම දොස් පවරන්නට විය.එනමුදු ඇගෙන් ලද පහස නම් මට අමතක කරගන්නට නොහැකි විය.එය බලහත්කාරකමක් වූවද එය මතක් වෙන විටත් ලිගුව ප්‍රාණවත් වන්නට විය.

ඉදිරියට වෙන ඕනෑම දෙයකට මුහුණ දීමට හිත හදා ගත්තාක් මෙන්ම ගීතා පුංචි මාගෙ පැත්තෙන් සිටිනා නිසා මෙය ගනන් ගතයුතු දෙයක් නොවන බව මා හට වැටෙහෙන්නට විය.අවසානයේ එලෙසින් සිත හදා ගත් මා ප්‍රාණවත් වී තිබූ ලිඟුව අතින් පිරිමදිමින් ස්වයං වින්දනයකට අරම්භයක් ගත්තේද සිදු වූ බලහත්කාරකම මතක් කරමිනි.ඒ තරමට මා එයට ලොල් වී තිබුනි.සිතු.තැවුල් ආගිය අතක් නොවීය.කිසිවක් නොවූ පරිදි රුවී නංගීගෙ පහස සිතින් මවා ගනිමින් වින්දනයක් ලබන්නට ගත්තද වැඩි වේලාවක් යාමට මත්තෙන් නොසිතූ දෙයක් සිදු විය.

නානකාමරේ දොර ඇරගනිමින් රුවී ඇතුලු විය.මාව ලැජ්ජාවට පත් කරන්නට සිටි පරිදිම ඈ පෑන්ටියෙන් හා තනපටයෙන් පමණක් සැරසී උන්නා.මොහොතක් ඈ මා දෙස බලා සිටියත් ඇගෙ ඇස් තිබුනෙ මා විසින් පිරිමදිමින් තිබූ ලිගුව දෙස බැව් මට වැටහුණි.ඒවන විට මා සිත සකස් කරගෙන තිබූ ආකාරයට අනුව මට එය නතර කර දැමීමට ඇවැසි නොවීය.ඈව මායිම් නොකළ මා රූවීව නොදුටු පරිද්දෙන් ස්වයං වින්ද⁣නයේ යෙදෙන්නට විය.රුවීද මාව මායිම් නොකළ අතර පෑන්ටිය පහත් කොට කොමඩය මත ඉදගත් ඈ චූ කරනා බව හොරැහින් දුටුවා.මොහොතකින් කොමඩයට වතුර යැවූ ඈ පෑන්ටිය සකස් කරගනිමින් නැගිට සින්ක් එක අසලට විත් මුහුණ සෝදා ගැනීමෙන් අනතුරුව ඉදිරියෙන් වූ කණ්නාඩියෙන් මුහු⁣ණ හා ඇගෙ හැඩ බලන්නට විය.හොරැහින් එදෙස බලා සිටි මා හට වැටහුණ පරිද්දෙන් ඈ මට පිටුපා සිටියද කණ්නාඩියෙන් මාගෙ ලිගුව දෙස බලනා බව තේරුණි.රුවී නැවත වරක් මුහුණ සෝදන්නට වූ අතර පෙරට වඩා නැමී මා දෙසට තට්ටම් දිස්වන පරිද්දෙන් පෙරටත් වඩා වැඩි වෙලාවක් ගනිමින් එය සිදු කොට නැවත කණ්ණාඩිය දෙස බලමින් සිටිනා අතරම මට ධාතු පහ විය.ඒ දෙසද මහත් ඕනෑ කමින් කණ්නාඩිය තුලින් බලා සිටි රුවී වචනයක්වත් නොදොඩා නානකාමරයෙන් පිට විය.සිතුසේ නාගත් මා කාමරයට පැමිණෙන විට රුවී විසින් ඇගෙ පොත් සහ ගලවා දැමූ කලිසම රැගෙන ගොස් තිබුණි.ෂෝටකින් හා සැහැල්ලු ටී ෂර්ට් එ⁣කකින් සැරසී මා මිදුල අවුත් බංකුව මත ඉදගත්තා කරන්නට වැඩක් නොවූයෙන් දසුනාට කෝල් එකක් ගත්තා.

"මට නර්මදා ඇන්ටිලාගෙ ගෙදර යන්න ඕනි" කොරිඩෝවට පැමිණි රුවී මා ඇමතුමක සිටිනා බව ගනනට නොගෙන කීවා.

"දැන්ද රුවී" ඇමතුම විසන්ධි කරමින් මා ඇසුවා.

"දැන් නැතුව හෙටවැයි "කිවූ ඈ ගස්සා ගෙන ගේ තුලට ගියාය.කලු පැහැති ඇගටම හිරවී තිබූ ලෙජින් කලිසමකින් හා ලානිල් පැහැති සැහැල්ලු ටී ෂර්ටයකින් සැරසී සිටි ඈ මාගෙ හැගීම් ඇවිස්සීම නිරායාසයෙන්ම සිදුවිය.ගීතා පුංචි විසින් පෙරදා මාගෙ ඔළුවට ඇතුලු කල චිත්‍රය මේ සියලටම හේතු විය.දැන් දැන් මා රුවී දෙස බලන්නෙ පෙර සිටි අයියා ලෙසින් නොවනා බැව් මට පසක් විය.

"රුවී යමුද" බයික් එකට නැගගත් මා ගේ දෙස බලමින් අසනා විටම ඈ ඉදිරිපස දොර අඟුලු දමනා බැව් දුටුවෙමි.වචනයක්වත් නොදෙඩූ ඈ යතුර මා දෙසට දිගු කොට මොහොතක් සිටි අතර මා විසින් යතුර ගෙන සාක්කුවට දමා ගන්නා විට බයික් එකට නැග්ගා.

"රුවී"

"රුවී තරහද තාමත්"

"රුවී කතා.කරනවකො....සොරි ඉතින්"

නර්මදා ඇන්ටිලාගෙ ගෙදරටම එනතුරුද මා සමග කතාවක් නොකෙරූ ඈ වෙනදාක් මෙන් බයික් එකේ එනවිට මාගෙ උරහිසින් හෝ බඳ වටෙන් අත් යවා අල්වා ගැනීමක්ද.නොවීය.කොටින්ම ඈ මාගේ සිරුරේ කිසිවිටක ස්පර්ශ නොවීය.

#ගීතා #රුවී #geetha #ruvee #walkatha #walstories