ගීතා පුංචි 1වෙනි දිගහැරුම

2018.... 2018 ජනවාරි වල තමා මගෙ අම්මටයි තාත්තටයි ඒ දෙන්නා වැඩ කරපු කම්පැනි එකේ මාලදිවයිනේ අලුතින් පටන් ගත්ත බ්‍රාන්ච් එකේ වැඩ කරන්න යන්න වෙන ව්දියට උසස් වීමක් ලැබුන කාලෙ.ඒ කාලෙ වෙද්දි මම උසස් පෙළ කරල කැම්පස් සිලෙක්ට් වෙලා හිටපු කාලෙ හින්දා වගේම පවුලෙ එකම දරුවා වීම නිසාත් එයාලට මාලදිවයිනට ගිහින් අවුරුදු තුනක් එහෙ ජොබ් එක කරන්න ඇග්‍රිමන්ට් එක සයින් කරන්න ප්‍රශ්ණයක් උනෙ නෑ කියල මට හිතුනෙ.

මාස තුනකට සැරයක් අම්මලාට ලංකාවට එන්න ඒ කම්පැනි එක ඉඩදීලා තිබුණා උනත් මාව ගෙදර තනියෙන් තියන්න අම්මලා කැමති උනෙ නෑ.ඒකෙ ප්‍රථිඵලයක් විදියට තමයි එයාලා මාව තාත්ගෙ මල්ලි ඒ කියන්නෙ මගෙ සරත් බාප්පගෙ ගෙදර නවත්තන්න තීරණය කලෙ. අපේ බාප්පා වැඩ කරපු තැනින් එයාලෙගෙ කොළඹ මූලස්ථානෙට උසස් වීමක් හමුබෙලා හින්දා ලගකදි ඉදන් සතියෙ දවස් ටිකේ සෙනසුරාදා හවස වෙනකම් ගෙදර පිරිමි පරාණයක් නැති කමයි මාත් කොමස් කරල කැම්පස් සිලෙක්ට් වෙලා ඉන්න හන්දා නංගිගෙ පාඩම් වැඩ වලට උදව් කරගන්න හින්දා බාප්පයි පුංචියි මාව නවත්තා ගත්තෙ එකපයින්. අම්මලා මාලදිවයින් යන්න කලින් උනත් මං නිතර බාප්පගගෙ.ගෙදර ආවා ගියා..නංගිට පාඩම් කියල දුන්නා ඒ හන්දා මට බාප්පලගෙ ගෙදර කියල එහෙම වෙනසක් නෑ.සරත් බාප්පා වගේම පුංචි... ගීතා පුංචි උනත් මට සැලකුවෙ එයාලගෙම දරුවෙක්ට වගෙ.අපේ තාත්තට හිටියෙත් එයාගෙ මල්ලි විතරයි වගේම අපේ අම්මත් පවුලෙ එකම දරුවා වීම හේතුවෙන් නෑදෑයෝකියල අපි වැඩි පුරම ලං වෙලි හිටියෙ සරත් බාප්පලගෙ පවුලට.

අම්මලා මාලදිවයින් ගිය දවසෙ ඉදන් මටත් උනේ ගෑනු⁣න්ගෙ තනි රකින්න බාප්පලගෙ ගෙදරටම කොටු වෙන්න.හැබැයි කවදාවත් හිතුවෙ නෑ ඒක වාසනාවකට හේතුවක් කියල.

සතියක් වගෙ යද්දි මාත් ඒ ගෙදරම කෙනෙක් ගානටම වැටුනා.ගීතා පුංචිට උනත් මාව නිකම් එයාගෙම පුතා වගෙ.එයා වැඩ කලෙ අපිට ලගම ටවුන් එකෙ ගාමන්ට් එකක එකවුන්ටන් කෙනෙක් විදියට.ඉතින් එයාව උදේට වැඩට ගෙනිහින් දාන්න හවසට එක්ක එන්න යන්න වගේම නංගි...රුවිනි ස්කූල් එකට දාන්න වගේම ගෙදර එක්කන් එන්න වගෙ ඒවගෙ සිට කඩේ යාම දක්වා සේරම ට්‍රාන්ස්පොර්ට් වැඩ සෙට් උනේ විභාගෙන් පස්සෙ ගමේ කොල්ලො කුරුට්ටො සෙට් එක එක්ක ආතල් රස්තියාදු පාරක් ගහගෙන හිටිය මට තමා.ඒ උනත් මං ඒ දේවල් ආසාවෙන් කරලා දුන්නා.ගමේ මට හිටිය හොදම යාළුවා තමා සහන්...මම කිව්වෙ සහනා කියල.එකම වයසෙ උන සහනා එක්ක තමා මම හැම ජරා වැඩක්ම කරේ.දවසක් වැවට නාන්න ගිහින් සිගරට් එකක් බිබී ඉන්න ගමන් සහනා

"මචන් රවියා උබලගෙ ගීතා පුංචි ඉන්නවා නේද...හැබැයි ඔන්න කිව්වට උබ තරහා ගන්න බෑ හරි " කියල කතාවකට වැටුනා.

"ඕ ඔය ඉන්නෙ ඉතින්... කියපන් බං "

"සිරාම ඇන්ටා පාර බං..සුපිරි කදක් බං"

"ඉදකින් තෝ වයසක ගෑනියෙක්ටවත් නිදහසෙ ඉන්න දියන් යකො...අර අනූ ගැන බලාගනින් " මම එහෙම කිව්වෙ හිනා වෙවී ඌව නෝන්ඩි කරන ගමන්.

අනූ කිව්වෙ උගෙ කෑල්ල.ඌ බොක්කෙන්ම ලව් කරාට අනූ කියන්නෙ අල්ලපු ගමේ හිටිය අපි දෙන්නටම වඩා අවුරුදු පහක් විතර වැඩිමල් අක්කා කෙනෙක්.

එදා සහනව ගෙදර දාලා මං පුංචිලගෙ ගෙදර එන ගමන් තමා මටත් සහනා කිව්ව කතාව හිතට වද දෙන්න ගත්තෙ.නිකමට වගෙ පුංචිව මතක් කරල බැලුනා.සහනා පීචං කරන්න මං වයසක ගෑනි කිව්වට පුංචිට තාම හතලිස් තුනයි.හැබැයි ඒ වගක් නම් පෙන්නෑ දකින ඕනිම කෙනෙක් කැට තියල කියයි උපරිම තිස් හතක් තිස් අටක්.ඒ තරමට පෙනුමක් තිබුනා.පහයි හතරක් වගෙ උසක් තිබ්බ පුංචි එක දුවක් හිටියට කිසිම මහතක් නොතිබුන ඈට සාමන්‍ය තලෙලු සමක් තිබුනා වගේම සුන්දර ස්ත්‍රී සිරුරක් තිබුණා.සහනගෙ කීමෙන් මගෙ ඔලුව අවුල් වලො ගියා වගේ කියල හිතුනා.ඇයි ඉතින් කවදාවත් නැතුව මං පුංචි ගැන මතක් කර කර හැඩ රුව ගැන හිතන්න ගත්තනෙ. එදා ගෙදර ඇවිත් රෑට කාලා නංගිට පාඩම් කියල දෙන්න එයාගෙ කාමරේට යනකම්ම මාත් හොරාට හොරාට පුංචි දිහා බලන ගමන් සහන කියපු එකේ තේරුම ඇත්තද කියල හිතුවා.එදා නංගිට ඉකෝන් පාඩමක් කෑල්ලක් කියල දෙන ගමන් ඉන්නකොට රෑ 10.30ට වගෙ පුංචි අපි හිටිය කාමරේට ආවා කෝපි හදාගෙන.කෝප්ප ටික අපි හිටිය මේසෙන් තිබ්බ පුංචි ඇද ලගම තිබ්බ රුවිනි නංගිගෙ ඇදේ වාඩි වෙලා එයාගෙ කෝපි එක බොන ගමන් මගෙන් නංගිගෙ වැඩ ගැන අහන්න ගත්තා.